ناتینگ فون ۱ به‌عنوان اولین گوشی شرکت بریتانیایی Nothing و یکی از خاص‌ترین گوشی‌های سال ۲۰۲۲ اینجاست. محصولی میان‌رده اما با ظاهری مشابه آیفون ۱۲. با بررسی ناتینگ فون ۱ همراه گوشی پلازامگ باشید.
مقدمه
اگر تحولات چند وقت اخیر دنیای گوشی‌های موبایل را دنبال کرده باشید، حتما در جریان هستید که یک گوشی تازه وارد به اسم Nothing Phone 1 (ناتینگ فون ۱) توانسته تمام توجهات را به سمت خودش جلب کند و حسابی جنجالی شود.کمپانی ناتینگ در سال 2023 میلادی گوشی ناتینگ فون 2 را نیز بعنوان دومین نسل گوشی‌های ناتینگ روانه بازارهای جهانی نمود.
مدیر عامل شرکت تازه تاسیس Nothing، در اوایل فرایند تولید و توسعه این گوشی عنوان کرده بود که Phone 1 با این هدف ساخته شده تا شور و شوق مضاعفی در دنیای گوشی‌های هوشمند ایجاد کند و آغازگر یک تحول جدید باشد.
اکنون که Nothing Phone 1 به طور رسمی عرضه شده است، مشاهده می‌کنیم که چیزی فراتر از یک گوشی جدیدِ دیگر با قابلیت‌های آشنا و تکراری است که در همه‌ی گوشی‌ها مشاهده می‌شود. این گوشی در پنل پشتی بدنه خود دارای طراحی متحول شده و کاملا جدیدی است که تا به حال هیچوقت در بازار گوشی‌های موبایل دیده نشده بود.
این طراحی، دارای نورپردازی شاخصی است که سازندگان Phone 1، با اسم Glyph Interface از آن یاد می‌کنند. Nothing Phone 1 با تکیه بر این نوآوری، آمده تا تحول جدیدی در صنعت موبایل ایجاد کند. با مجله گوشی پلازا همراه باشید تا بپردازیم به نقد و بررسی تخصصی گوشی ناتینگ فون ۱.
طراحی
با دیدن بخشی از طراحی Nothing Phone 1 کاملا متوجه شباهت زیادی که با iPhone 12 اپل دارد، خواهید شد. این شباهت، به واسطه‌ی فریم فلزیِ صاف و تخت اطراف بدنه‌ی این گوشی، لبه‌های گِرد، پنل پشتی و جلوی بدون خمیدگی و جایگاه دوربین‌های دوگانه‌ی آن به وجود آمده است.
حتی محل آنتن‌ها و دکمه‌های کنترل حجم صدا هم شباهت بسیاری با ساخته‌های Apple پیدا کرده است. اما مشخصه‌ای که قطعا باعث تمایز Nothing Phone شده است، پنل پشتی آن می‌باشد که در کنار Glyph Interface، به شکل شفاف پیاده سازی شده است.
شاید با دیدن این گوشی تصور کنید که نباید چندان خوش دست باشد. اما باید گفت که علیرغم لبه‌های کناری بدنه‌ی این گوشی که کاملا تخت طراحی شده‌اند، لبه‌های فریم آلومینیومی آن به شکل ظریفی گِرد ساخته شده است تا گوشی به طور کاملا راحتی در دست کاربران محکم قرار بگیرد.
همچنین، وزن آن هم کم‌تر از چیزی است که شاید انتظار داشته باشید. این گوشی با وزن ۱۹۳ گرمی، سعی کرده تا با وجود رابط کاربری Glyph همچنان سبک و خوش دست بماند که تا حد بسیار زیادی هم در تحقق این امر موفق عمل کرده است.
دکمه پاور این گوشی روی لبه‌ی سمت راست بدنه‌ی آن قرار گرفته و دو دکمه‌ی کنترل حجم صدا نیز در سمت چپ قرار دارند که کاملا هم بزرگ هستند. این باعث می‌شود که دسترسی به آن‌ها کاملا راحت باشد.
همچنین، فشار دادن آن‌ها حس خوشایندی دارد و بدون اینکه نیاز به وارد آوردن فشار زیادی داشته باشند، سریعا عمل می‌کنند. این گوشی دارای استاندارد IP53 است و می‌تواند در مقابل قطران بارانِ ریز دوام بیاورد. همچنین، می‌تواند از ورود گرد و خاک به داخل پنل پشتی شیشه‌ای شفاف این گوشی نیز جلوگیری کند.
Glyph Interface
در حالی که همه‌ی مکالمات پیرامون Nothing Phone 1 قطعا درمورد پنل پشتی شفاف این گوشی است، اما قابلیتی که برای کاربران قابل مشاهده است، رابط Glyph نام دارد.
اما Glyph دقیقا چیست؟ مجموعه‌ای از ۹۰۰ چراغ LED سفید که در پشت گوشی و با پیکربندی مشخصی چیده شده‌اند و مانند یک چراغ اعلان عمل می‌کنند. این LEDها به شکلی در اجزای مختلف پنل پشتی بدنه‌ی این گوشی پخش شده‌اند تا در اطراف هر یک از آن‌ها، نوارهای نور به وجود بیاورند.
اجزایی که در اطراف آن‌ها می‌توان این LEDها را مشاهده کرد، ماژول دوربین و محل شارژ بی‌سیم هستند. همچنین، دو نوار LED مجزا هم وجود دارد که یکی به شکل اریب در گوشه بالای سمت راست پنل قرار دارد و یکی هم در راستای درگاه USB-C مشاهده می‌شود.
چراغ‌های LED هر یک از اجزا، می‌تواند به صورت مجزا و مستقل از بقیه‌ی LEDها عمل کند. به هر حال، این یک ویژگی جدید است که هم وجه تمایز Nothing Phone 1 شده و هم تا به حال در هیچ گوشی دیگری به این شکل پیاده سازی نشده بود. اما در این گوشی، به شکل خلاقانه‌ای اجرا شده است.
زمانی که از طریق منوی تنظیمات این گوشی وارد تنظیمات رابط Glyph شوید، می‌توانید نحوه‌ی عملکرد آن را هم کمی تغییر دهید. به عنوان مثال، می‌توانید تنظیم کنید که LEDها به چه چیزهایی واکنش نشان دهند یا چه زمانی فعال شوند.
به طور پیشفرض، این چراغ‌ها با یکی از صداهای زنگ و اعلان خود این گوشی هماهنگ هستند و به غیر از این با تعدادی الگوی دیگر هم به خوبی همگام‌سازی شده‌اند. اما کاربرد رابط Glyph فراتر از اعلان‌ها است.
به عنوان مثال، می‌توانند به عنوان نشانگر میزان شارژ باتری هم در هنگام شارژ سیمی و هم شارژ بی‌سیم عمل کنند، زمانی که Google Assistant فعال می‌شود را مشخص می‌کنند و به دستورات صوتی بر اساس بلندی صدای شما واکنش نشان می‌دهند و حتی در زمان فیلمبرداری با دوربین گوشی نیز می‌توانند به عنوان نور پس زمینه عمل کنند.
همچنین، می‌توانید الگوهای نوری مختلفی برای مخاطبین به‌خصوصی در دفتر تلفن خود ایجاد کنید یا الگوی LEDها را با صداهای زنگ هماهنگ کنید.
با وجود این قابلیت‌های شخصی سازی و الگوهای جالب، بدون شک فضای بسیار زیادی برای توسعه و بهبود این سازوکار وجود دارد. به عنوان مثال، می‌توان آن را در اعلان‌های به‌خصوصِ هر یک از اپلیکیشن‌ها گسترش داد.یا مثلا آن‌ها را جوری تنظیم کرد تا در بازی‌ها هم به طور داینامیک فعال باشند و تغییر کنند تا زمان انجام یک سری از اعمال، بر اساس آن، تغییر الگو بدهند.
همچنین، می‌توان کاری کرد تا خود کاربران بتوانند الگوی LEDها را در اعلان‌ها یا صداهای زنگی که انتخاب می‌کنند، به هر شکلی که خودشان می‌خواهند شخصی سازی کنند. به طور کلی، اگرچه Nothing Phone به شکل قابل قبولی از رابط Glyph استفاده کرده است، اما هنوز در ابتدای مسیر قرار دارد و راه دور و درازی برای توسعه در پیش دارد و می‌توان بسیار بیشتر از این، از پتانسیل‌های آن استفاده کرد.
صفحه نمایش
در Nothing Phone 1 شاهد وجود یک نمایشگر ۶.۵۵ اینچی با رزولوشن Full HD+ هستیم که از یک پنل OLED بهره‌مند است، قابلیت پشتیبانی از نرخ تازه سازی ۱۲۰ هرتز دارد، با HDR10+ سازگار است و از طیف رنگ ۱۰ بیت هم پشتیبانی می‌کند. در اطراف این نمایشگر، حاشیه‌های نه چندان باریکی مشاهده می‌شود که تقریبا در هر چهار سمت این گوشی به یک اندازه هستند. البته، باید اشاره کنیم که کاهش ضخامت حاشیه‌های نمایشگر از نقطه نظر مهندسی، همیشه هم چندان که به نظر می‌رسد، راحت نیست.
در گوشه بالای سمت چپ نمایشگر، شاهد وجود یک حفره پانچ هول هستیم که دوربین سلفی Nothing Phone 1 در آن کار گذاشته شده است. همچنین، سنسور تشخیص اثر انگشت اپتیکال هم در پایین آن یعنی در نزدیکی لبه قرار گرفته که در زیر نمایشگر است. علیرغم برتری‌های فنی که پنل‌های OLED می‌توانند به ارمغان بیاورند، هنوز سازوکار پشتیبانی از حالت Always-on Display در آن‌ها وجود ندارد. سازندگان این گوشی هم به نکته خاصی درمورد این که آیا این ویژگی در آینده به آن اضافه خواهد شد یا خیر، اعلام نکرده‌اند.
با این حال، زمانی که نمایشگر Nothing Phone خاموش باشد، یک حلقه‌ی کم نور همچنان روی نمایشگر باقی می‌ماند که محل قرارگیری سنسور اثر انگشت را مشخص می‌کند. همچنین، برای عمل کردن این سنسور هم نیازی به اینکه اول نمایشگر را روشن کنید، نخواهید داشت.
در ارتباط با خروجی نمایشگر نیز باید توضیح دهیم که این گوشی به لطف رزولوشن Full HD+ نمایشگر خود، قادر است تصاویر بسیار شارپ و واضحی نمایش دهد و روشنایی آن را هم می‌توان تا ۵۰۰ نیت افزایش داد. با این حال، حداکثر یا پیک روشنایی این نمایشگر، ۱۲۰۰ نیت اعلام شده است.
استفاده از فناوری OLED باعث شده تا تصاویر کاملا زنده به نظر برسند. همچنین، دو حالت تنظیم رنگ در Nothing Phone 1 در نظر گرفته شده که شامل Alive (حالت پیشفرض) و Standard می‌شوند. در حالت استاندارد، رنگ‌ها شدت کم‌تری دارند و طبیعی‌تر به نظر می‌رسند اما حالت Alive جذابیت بیشتری دارد.
نرخ نوسازی تصویر بالا با نرخ ۱۲۰ هرتز در کنار نرخ واکنش به لمسِ ۲۴۰ هرتزی بدین معناست که جابجایی در رابط کاربری این گوشی و همینطور تجربه‌های پرمصرف‌تری نظیر گیمینگ، ظاهر و حس رضایت بخشی دارند. البته، نرخ نوسازی تصویر، به شکل پویا است تا به افزایش بازدهی مصرف باتری کمک کند. یعنی بر اساس محتوای در حال پخش، به طور خودکار کم یا زیاد می‌شود.
سخت افزار
یکی از ویژگی‌های بحث برانگیز Phone 1 قبل از معرفی رسمی آن، انتخاب چیپستی بود که Nothing برای آن در نظر داشت. این شرکت تصمیم گرفت از یک نسخه‌ی تقویت شده از چیپست نسل هفتمی Qualcomm یعنی Snapdragon 778G+ در این گوشی استفاده کند.
استفاده از + در اسم چیپست این گوشی به قابلیت پشتیبانی از شارژ بی‌سیم (تا سقف ۱۵ وات) و شارژ معکوس (تا سقف ۵ وات) اشاره دارد. این چیپست، در کنار ۸ گیگابایت RAM به کار گرفته شده که در مدل پایه‌ی این گوشی وجود دارد. همچنین، در رده بالاترین مدل خود نیز به ۱۲ گیگابایت حافظه RAM مجهز است.
استفاده از قطعه‌ی سیلیکونی متوسط‌تری نسبت به سایر گوشی‌های پرچمدار معمولی، شاید این تصور را به وجود بیاورد که Nothing Phone 1 فاقد قدرت رقابت با آن‌هاست.
اما استفاده از چیپست‌های قدرتمندتر در دنیای واقعی، به خوبی ثابت کرده است که Nothing انتخاب خوبی کرده که قدرت سخت افزار را بیش از حد نیاز کاربران، افزایش نداده است. درست است که شاید این گوشی با چیپ 778G+ در تست‌های بنچمارک در صدر جدول‌ها قرار نگیرد، اما قدرت آن تقریبا برای تمامی مصارف کاربران عادی، کاملا کفایت می‌کند.
زیرا می‌تواند فعالیت‌های مولتی تسکینگ را به صورت Split Screen به خوبی اجرا کند و حتی در اجرای بازی‌ها هم درخشان ظاهر شود. به عنوان مثال، تست‌های ما نشان داد که کاربران می‌توانند بازی Call of Duty Mobile را با تنظیمات گرافیکی Very High و فریم ریت Max به خوبی بدون هیچ مشکلی و بدون اینکه بدنه‌ی آن بیش از حد داغ شود، اجرا کنند.
به نظر می‌رسد تنها چالش پیش روی این گوشی از نظر سخت افزاری، استفاده‌ی بلند مدت از آن باشد که باید ببینیم بعد از مثلا یک سال با عرضه‌ی آپدیت‌های نرم افزاری، پچ‌های مختلف و چالش‌های دیگر در مرور زمان، همچنان قادر خواهد بود همین سطح از عملکرد سخت افزاری را حفظ کند یا دچار افت خواهد شد. فعلا که همه چیز در سطح بسیار خوبی قرار دارد و سخت افزار Nothing Phone درخشان عمل می‌کند.
نرم افرار
با انتشار لانچری که می‌توان آن را روی گوشی‌های پشتیبانی‌شده از برندهای دیگر نصب کرد، Nothing به کاربران طعم تجربه کاربری سفارشی مبتنی بر اندروید را قبل از عرضه Phone 1 داد.
تجربه‌ی نزدیک به اندروید خام در این گوشی، می‌تواند عمق بسیار بیشتری را ارائه دهد. فونت ماتریس نقطه‌ای این برند که می‌توان آن را در سرتاسر سخت‌افزار این گوشی پیدا کرد (مانند پنل پشتی شیشه‌ای و حتی درگاه شارژ آن) موفق شده به رابط کاربری این گوشی که Nothing OS نام دارد نیز انتقال پیدا کند و در اجزای مختلف منوها و ویجت‌های قابل انتخاب به کار گرفته شود.
به طور کلی، Nothing OS می‌تواند در طبقه بندی رابط کاربری شرکت‌هایی نظیر موتورولا و گوگل قرار بگیرد که البته در این بین، یک سری تنظیمات و تغییرات نه چندان بزرگ هم ارائه کرده است تا تمایز خود با اندروید خام را کاملا نشان دهد.
برخی از این تنظیمات شامل قابلیت قرار دادن پوشه‌ها به شکلی بزرگ به صورت ۲×۲ در صفحه‌ی خانگی می‌شوند و همینطور ویجت‌های خاصی برای دسترسی به تنظیمات سریع هم وجود دارد که می‌تواند برای فعال یا غیرفعال کردن اتصالات به کار گرفته شود و یک سری موارد جزئی دیگری از این قبیل نیز در آن وجود دارد.
از نظر آپدیت‌های نرم افزاری، طبق اعلام سازندگان Nothing Phone 1 این گوشی تا ۳ سال تمام آپدیت‌های اصلی و بزرگ اندروید و همچنین تا ۴ سال پچ‌های امنیتی را دریافت خواهد کرد. فقط امیدواریم در آپدیت‌های بعدی، بهینه سازی بیشتری در منابع صورت بگیرد تا در قدرت و عملکرد این گوشی بیشتر تاثیرگذار باشد.
دوربین
گوشی Nothing Phone 1 در پنل پشتی خود، دارای دو دوربین ۵۰ مگاپیکسلی است و در پنل جلوی آن هم یک سنسور ۱۶ مگاپیکسلی به عنوان دوربین سلفی وجود دارد. دوربین اصلی، که از سنسور Sony IMX766 استفاده می‌کند، قابلیت پشتیبانی از OIS یا لرزشگیر اپتیکال هم دارد.
سازندگان زیادی تا به حال از این سنور در گوشی‌های خود استفاده کرده‌اند. از گوشی پرچمدار Xiaomi 12 گرفته تا گوشی میانرده‌ی OnePlus Nord 2. دوربین ۵۰ مگاپیکسلی بعدی هم دارای سنسور Samsung JN1 است و به عنوان دوربین فوق عریض عمل می‌کند.
عکاسی با Nothing Phone کاملا لذت بخش است. سرعت شاتر در نور روز و نور مصنوعی کاملا سریع است و تصاویری که دوربین اصلی ثبت می‌کند، دارای جزئیات غنی و رنگ‌های جذابی هستند که به شکل زیبایی بیش از حد اشباع شده هستند.
این تصاویر برای اشتراک گذاری در شبکه‌های اجتماعی، فوق العاده عالی هستند. همچنین، هنگام عکاسی از سوژه‌های نزدیک، سطح بسیار خوبی از بوکه (تاری پس زمینه) ایجاد می‌شود که نسبت به حالت اختصاصی خود این گوشی برای عکاسی ماکرو، به مراتب بهتر است. البته، این گوشی دارای دوربین ماکرو نیست و برای ثبت تصاویر کلوزاپ از دوربین فوق عریض استفاده می‌کند.
اکنون که به دوربین فوق عریض اشاره کردیم، باید بگوییم که وقتی فعال می‌شود، کاملا حس می‌کنید که یک کاهش بصری جزئی در مقایسه با دوربین اصلی، اتفاق افتاده است که البته، کاملا قابل انتظار بود. زیرا این امر معمولا در همه‌ی دوربین‌های فوق عریض رایج است.
علاوه بر این، تصاویر این دوربین دارای جزئیات کم‌تر و کنتراست ضعیف‌تری هم هستند و رنگ‌ها را هم کمی تیره‌تر نمایش می‌دهند که البته، همچنان به طور قابل قبولی طبیعی هستند.
علاوه بر این، وظیفه‌ای که برای آن طراحی و ساخته شده است را هم همچنان به طور قابل قبولی انجام می‌دهد و به خوبی می‌تواند تا حداکثر ۱۱۴ درجه زاویه را پوشش دهد که می‌تواند فرصت‌های بیشتری به شما بدهد تا خلاقیت‌های مد نظر خود را پیاده سازی کنید.
با توجه به سطح جزئیات و محدوده دینامیکی در محیط‌های کم‌نور، می‌توان گفت که اختلاف میان دوربین اصلی و فوق عریض Nothing Phone برجسته‌تر از این هم می‌شود.
با این حال، تصاویر گرم‌تری که حالت Night Mode می‌تواند در دوربین فوق عریض به وجود بیاورد، جذابیت مطلوبی دارد. برای آن دسته از کسانی که کنجکاو هستند هم باید توضیح دهیم که استفاده از رابط Glyph به جای فلاش LED خود این گوشی، منبع نوری ملایم و سردتری در اختیار شما قرار می‌دهد.
اما همانطور که می‌توانید حدس بزنید، برد چندان زیادی نمی‌تواند داشته باشد و برای سوژه‌های دور، بهتر است از همان فلش LED خود گوشی استفاده کنید. اما زمانی که سوژه به دوربین نزدیک‌تر باشد، به خوبی می‌توانید از آن به عنوان منبع نور خود استفاده کنید.
باتری
در زیر پنل پشتی شفاف Nothing Phone یک باتری ۴۵۰۰ میلی آمپری وجود دارد. این حجمِ نه چندان چشمگیر و چیپست به کار رفته در این گوشی، باعث می‌شوند که از همان ابتدا هم انتظار چندان زیادی از شارژدهی این گوشی نداشته باشیم.
زیرا در بررسی‌های +Snapdragon 778G مشخص شده که یکی از نقطه ضعف‌های بزرگ آن، مدیریت منابع و مصرف باتری است. اگرچه گفته می‌شود که این گوشی می‌تواند با یادگیری الگوهای استفاده‌ی کاربر خود، بهینه سازی و مدیریت انرژی خوبی داشته باشد، اما شارژدهی پایه این گوشی هم چندان تعریفی نیست.
خود سازندگان ادعا می‌کنند که Phone 1 می‌تواند تا ۱۸ ساعت در هر بار شارژ دوام بیاورد. اما بررسی‌های ما نشان داد حدودا ۵ ساعت می‌توان به طور مداوم با آن کار کرد که حداقل میزانی است که می‌توان از یک گوشی نه چندان ارزان مثل Phone 1 انتظار داشت.
به طور کلی، با انجام امور بسیار سبک و روزمره‌ی خود، می‌توانید امیدوار باشید تا این گوشی با یک بار شارژ از صبح تا شب شما را همراهی کند. اما اگر در بین روز کمی بازی کنید، فیلم تماشا کنید یا از شبکه دیتا استفاده کنید، قطعا به روزی دو بار شارژ نیاز پیدا خواهید کرد. بنابراین از نظر باتری، همه چیز در یک حد معمولی قرار دارد و قابلیت چندان شگفت آوری در این بخش نمی‌توان پیدا کرد.
جمع بندی
به طور کلی، تمام جذابیت Nothing Phone 1 در طراحی و شکل ظاهری آن خلاصه می‌شود که سعی داشته تا جای ممکن متمایز و شاخص باشد. همچنین، تمام نوآوری‌ها و خلاقیت‌های تیم سازنده نیز روی رابط Glyph متمرکز شده که از ۹۰۰ LED تشکیل شده است.
در واقع، Phone 1 با تکیه بر این قابلیت، تا حدی هم سعی کرده با استفاده از سازوکارهای مختلف، حس تعامل با این رابط را در کاربران برانگیخته کند. امری که در تلاش اول، زیاد عملی نشده اما قطعا با صرف زمان بیشتر برای توسعه و گسترش آن، می‌تواند جذابیت‌های بیشتری ایجاد کند و کاربران را با جنبه‌های دیگر هم آشنا کند.
سایر جنبه‌های Nothing Phone 1 شامل مواردی است که از دیگر گوشی‌هایی که در این رنج قیمت و حتی پایین‌تر از آن هستند، می‌توانید انتظار داشته باشید. به عنوان نمونه، نمایشگر ۶.۵۵ اینچی آن از پنل OLED و نرخ تازه سازی ۱۲۰ هرتز پشتیبانی می‌کند.
یا دوربین‌های آن که شامل دو سنسور ۵۰ مگاپیکسلی می‌شوند؛ یکی به عنوان دوربین اصلی و دیگری به عنوان دوربین فوق عریض. فقط امیدوار بودیم که باتری قوی‌تری در این گوشی وجود داشت که می‌توانست بهتر عمل کند و شارژدهی بیشتری داشته باشد.
نقاط قوت:
- استفاده از پنل OLED و نرخ تازه سازی تصویر ۱۲۰ هرتز
- عملکرد خوب هر دو دوربین
- سخت افزار مناسب با عملکرد رضایت بخش
- رابط کاربری NothingOS با حس نزدیک به اندروید خام
- طراحی شاخص و متمایز بدنه‌ی شفاف در پنل پشتی
- رابط Glyph با ۹۰۰ چراغ LED و قابلیت همگام‌سازی با موارد مختلف و تعامل آن زمان شارژ گوشی، به صدا درآمدن صدای زنگ و موارد دیگر
- ایجاد یک حس متفاوت و خاص از کار کردن با گوشی
نقاط ضعف:
- رابط کاربری نرم افزاری نیاز به یک سری بهبود دارد و بیشتر باید توسعه پیدا کند
- وجود چیپست میانرده‌ی نسبتا قدیمی علیرغم بهبودهای ایجاد شده در آن، برای برخی از کاربران حداقل در ابتدا و از نمای دور چندان جذابیت ندارد
- شارژدهی باتری می‌توانست بیشتر باشد
